Βαριές οι ευθύνες των κυβερνήσεων Αναστασιάδη – Χριστόφια για τη συνεχή αναβάθμιση της «ΤΔΒΚ»
Της Ελένης Θεοχάρους
Με την έλευση του Μεσσία Ακιντζί, το Κυπριακό περιφερόταν στην αρχή στα καφενεία της πράσινης γραμμής με καφέδες, ούζα και αστειάκια, επεκτάθηκε σε δικοινοτικές κατασκηνώσεις, πικνίκ και παιδικές χαρές, και κορυφώθηκε με τον εξευτελισμό Ελλάδας και Κύπρου στην «εκτέλεση» της Αντιγόνης στο κατεχόμενο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας κατόπιν αδείας από το «Υπουργείο Πολιτισμού της ΤΔΒΚ».
Τώρα συνεχίζει σε επίπεδο δείπνων, μυστικών και φανερών, στο ψευδοπροεδρικό, σε άγνωστους χώρους, στα εστιατόρια της πράσινης γραμμής, στο σπίτι του Έιντε, πάντα όμως με την παρουσία κάποιου Ιούδα που εκτελεί άψογα τα καθήκοντα του.
Στο τραγικό δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πήγε για να αποκρούσει την πενταμερή και την αποδέχθηκε και μετέβη μετά Βαΐων και κλάδων -παρά το πρωθύστερο- στην Γενεύη. Τώρα επίκειται νέο δείπνο.
Πάμε δηλαδή από δείπνο σε δείπνο, από ραβιόλες σε σουβλάκια, από εκβιασμό σε εκβιασμό. Στο νέο δείπνο οι Τούρκοι θα θέσουν ζήτημα ΜΟΕ. Όπως ακριβώς ξεκινήσαμε την εποχή των μεγάλων Ερώτων Ακιντζί-Αναστασιάδη, την εποχή των Μεγάλων προσδοκιών, των Μεγάλων Εξαγγελιών, των Μεγάλων Ψευδαισθήσεων. Οι κάτοικοι της Αμμοχώστου περίμεναν από ώρα σε ώρα την απελευθέρωση τη πόλης, και ακόμη περιμένουν, Από τα κραυγαλαίως εξαγγελθέντα ΜΟΕ οι τούρκοι άνοιξαν τα οδοφράγματα που βόλευαν τους ίδιους και τίποτε άλλο. Εμείς γονυπετείς σερνόμαστε και παρακαλούμε και περιμένουμε να δούμε την καλή βούληση της Τουρκίας να λύσει το Κυπριακό στις συνομιλίες.
Ο Πρόεδρος πάει για να αποκρούσει νέα ΜΟΕ και προφανώς και την απαίτηση των τούρκων για τις τέσσερις ευρωπαϊκές ελευθερίες. Για να δούμε…
Θα υπάρξει τουλάχιστον καλαισθησία και αποφυγή των λαϊκισμών ή θα διαβάσουν και το φλυτζάνι οι ειδικώς μετακληθείσες εκ Τουρκίας καφετζούδες;
Τίποτα νέο δεν θα προκύψει. Όλα μας τα έχουν πει οι Τούρκοι και σίγουρα δεν μπλοφάρουν. Ας μη καλλιεργούν ξανά φρούδες ελπίδες ανάμεσα στον λαό οι συγκυβερνώντες και ας συνέλθουν επιτέλους.
Διότι, τι θα πουν μετά οι κυβερνώντες και διαπραγματευτές και πραματευτές στον λαό; Ότι πέτυχαν; Ότι απέτυχαν; Ότι φταίει η Τουρκία και οι απορριπτικοί; Ότι φταίει ο ενδιάμεσος;
Γνωρίζουν ότι απέτυχαν οικτρά. Γνωρίζουν ότι το «κοινό όραμα των δύο ηγετών» μετατράπηκε σε εφιάλτη. Γνωρίζουν ότι όσα ζήσαμε μέσα στον πανζουρλισμό της εκλογής Ακιντζί ήταν ιδεοληψία, ψευδαίσθηση, παραισθήσεις. Όχι πάντως ρεαλισμός.
Ρεαλισμός είναι να συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι για τους Τούρκους λύση σημαίνει διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολυτεμαχισμός της ΑΟΖ, πλήρης έλεγχος του νησιού και εκτουρκισμός σε βραχύ χρονικό διάστημα. Αυτά διδάσκουν οι Τούρκοι στις στρατιωτικές σχολές τους και αυτά υιοθετούνται από τον κατά τα άλλα, εκσυγχρονιστή Ταγίπ Ερντογάν. Τον πολιτικό που θα άλλαζε την Τουρκία και θα έφερνε την δημοκρατία και θα αποτελούσε μοντέλο κοσμικού ισλαμικού δημοκρατικού κράτους για την «αραβική ισλαμική βαρβαρότητα».
Όλα τούτα τα έλεγαν οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ με στόμφο και έπαρση. Ο Ερντογάν, ο δικός τους άνθρωπος, ήταν στην εξουσία, θα τους χάριζε την πολυπόθητη λύση. Οποία πλάνη! Οποία παρακμή!
Τώρα αντί να πουν mea culpa και να αλλάξουν πολιτική, συνεχίζουν τα παρακάλια, τα μυστικά δείπνα, τους απεσταλμένους και τα ραβασάκια στον Ακιντζί.
Ενώ θα έπρεπε να παραιτηθούν και να φύγουν , όπως θα έπρατταν άλλοι, σε κράτη με ψηλό δείκτη πολιτικού πολιτισμού.
Πιστεύουμε ότι ο Έιντε και τα κοπέλια του θα παγιδεύσουν τον Πρόεδρο εκ νέου. Οι συνομιλίες θα αρχίσουν μετά και τον εξευτελισμό της Βουλής, στην ίδια βάση και εφόσον οι Τούρκοι θεωρούν δεδομένα και κεκτημένα την παραμονή του στρατού κατοχής, την διατήρηση σε ισχύ των εγγυητικών δικαιωμάτων , την παραμονή των εποίκων, την αριθμητική ισότητα και τα βέτο στην διακυβέρνηση, την μη επιστροφή των προσφύγων, την μη απελευθέρωση εδαφών και την εκ περιτροπής προεδρία, θα επιμείνουν πιεστικά στο αίτημα των τεσσάρων ευρωπαϊκών ελευθεριών. Δηλαδή να γίνει νόμιμος ο εποικισμός και να γίνουμε οικονομική επαρχία της Τουρκίας.
Εμείς εισηγούμαστε στον Πρόεδρο πως είναι καλύτερα να στείλει στον Ακιντζί ένα καλάθι φλαούνες και να μην πάει στο Δείπνο. Άλλωστε επίκειται ο Γολγοθάς των προεδρικών.
Σχετικές αναρτήσεις
